وقتی که گام اول را اجرا می کنید ، زمانی برای شما ایجاد می شود تا بهتر بتوانید در مورد ، موقعیت پیش آمده فکر کنید.

خودتان را تصور کنید که در فیلمی شاهد رفتارهایتان هستید، انگار که خودتان را در تلویزیون میبینید، به این صورت می توانید خودتان را از بیرون نگاه کنید.

متعجب خواهید شد وقتی میبینید که مثلا برای بدخط نوشتن مشق فرزندتان، حاضر بودید او را خفه کنید، و یا از شدت عصبانیت در آن لحظه تا مرز سکته کردن پیش رفته اید!

هدف از این کار این است که درک بهتری از شرایط پیدا کنید، زیرا زمانی که خودتان را با دید واقعی تری میبینید، تصمیم های بهتری می گیرید.

از دیگر مزایای این روش این است که در طولانی مدت ، مشاهده خودتان از بیرون به عنوان یک شاهد به رشد کودکتان کمک خواهد کرد.

این خیلی راحت است که به هنگام عصبانیت خیلی سریع هر فکر و ایده ایی که به ذهنمان می رسد را عملی کنیم، و همان طور که در قسمت های پیش گفته ایم ، این کار یک عکس العمل بی فایده است.

پس بهتر است به جای تمرکز کوتاه مدت و اجرای درخواست فوری خودمان، کمی فکر کنیم.

وقتی بعد از صبر کردن، نفس کشیدن، و شمردن شروع به مشاهده ی خود می کنیم، نا خودآگاه به خودمان کمک میکنیم تا احساس عصبانیت را پشت سر بگذاریم، بنابراین بهتر می توانیم روش های تربیتی از پیش تعیین شده ی خود را به اجرا دربیاوریم.

دلیل اینکه می خواهیم خودمان را از بیرون بررسی و مشاهده کنیم این است که ، خودخواهی و حق به جانب بودن در این فرآیند از بین می رود و دید بازتری نسبت به موقعیت پیدا میکنیم.

برای مثال در نظر بگیرید که چقدر راحت می توانید شیوه های تربیتی اطرافیانتان و یا حتی یک غریبه در رستوران ، را تجزیه و تحلیل کنید. در این حالت هیچ حس خودخواهی مطرح نیست و شما دید باز و بی طرفی دارید و به نتایج درست و منطقی هم می رسید.

با این روش ما سعی داریم تا بتوانیم همین دیدگاه را برای خودمان هم عملی کنیم.