⭐اگر بچه هایم رفتار بدی داشته باشند و بی ادبی کنند، دیگران فکر می کنند من والد بدی هستم!

قضاوت یک فرد غریبه، هیچ تاثیری بر شیوه ی تربیتی شما و همچنین بر شخصیت شما ندارد.

پس اولویت های خود را حفظ کنید، نگذارید بر اساس اینکه دیگران راجب به شما چه فکری می کنند ، رفتارتان دستخوش تغییر شود.

مهم این است که منطقی بمانید و بدون آنکه به خاطر حضور دیگران رفتار  و روش تربیتی خود را متزلزل کنید، به روش از پیش تعیین شده و شیوه ی تربیتی خود ، کودکتان را کنترل کنید.

گاهی حتی افرادی هم که خود پدر و مادر هستند، نگاهی قضاوت گونه دارند، زیرا درک درستی از موقعیت و شرایط شما ندارند، از همه چیز مهم تر ، ارتباط شما با فرزندتان است، پس این رابطه را در اولویت قرار دهید و به موارد دیگر بی اهمیت بمانید.

🌸مهم نیست که شما چقدر مهارت دارید، هیچ وقت فرزند کاملی ندارید و همچنین این را هم بدانید که شما هم هیچ وقت والدی کامل نیستید!

در واقع هیچ پدر و مادری کامل نیست.

پس خونسردی خود را حفظ کنید و کمال گرا نباشید، اگر بر این دیدگاه کمال گرایی فائق آیید، قطعا بر خیلی از موقعیت هایی که به علت کامل نبودن و درست نبودن همه چیز ، عصبانی می شوید، غلبه خواهید کرد و کنترل اعصابتان را به دست خواهید گرفت.

⭐زمانی که شما ارزش خودتان را براساس رفتار کودکتان می سنجید، خیلی راحت با هر بدرفتاری او، شخصیت خود را در معرض حمله میبینید، پس به شدت از کوره در خواهید رفت.

پس اگر این چنین فکر می کنید بدانید که راه سخت و طولانی برای تبدیل عکس العمل های خود به عمل تاثیرگذار در برابر رفتار بد فرزندتان در پیش رو دارید.

در این حالت فرزندانتان هم به سختی می توانند احساس استقلال شخصیتی پیدا کنند، چرا که والدین با دیدگاه بالا از همه ی بچه ها توقع رفتار یکسان دارند که درخور شخصیت خودشان باشد، و این کاملا اشتباه و در روابط چالش برانگیز است.

شما در جایگاه والدین هم چون باغبان هستید که از درخت های مختلفی مراقبت می کنید ، درست است که شما به صورت یکسانی از همه ی درخت ها مراقبت می کنید اما آن درخت ها با هم متفاوتند.

درست است که بچه های شما یک پدر و مادر دارند به مدارس و کلاس های یکسانی می روند و در یک خانه بزرگ می شوند اما قطعا با هم متفاوتند، پس به عنوان یک والد باید به این تفاوت ها احترام بگذاریم.

کودکان ما اراده و سلیقه ی آزاد دارند.ما تنها می توانیم آنها را راهنمایی کنیم، هرگز نمی توانیم آنها را کاملا مطیع خود و مال خود کنیم و چنین هم نمی خواهیم.

مواقعی اتفاق می افتد که آنها ما را عصبانی ، ناراحت و یا شگفت زده می کنند، اینها همه نشان دهنده ی این حقیقت است که از ما جدا هستند و دارند در مسیر تکامل خود به فردی مستقل تبدیل می شوند.

پس رفتار آنها توهین به شخصیت ما نیست. درک این موضوع به ما کمک میکند تا حال بهتری داشته باشیم.